“Schiet mij maar lek. In het voorjaar moesten de scholen dicht, de sportscholen, de kapsalons. Dat kon ik nog volgen. Inmiddels is alles open, behalve de horeca. Wat is het verschil? Ik kreeg dit weekend een foto doorgestuurd van megalange rijen voor De Efteling. Mensen stonden er hutjemutje. Zo frustrerend. Wat staan wij in hemelsnaam te doen met onze take-away op anderhalve meter?
Die take-away loopt minder goed dan tijdens de eerste lockdown. Het nieuwtje is er vanaf, het herfstweer nodigt minder uit en de hele wereld doet nu aan take-away. Elke horecaondernemer die ik spreek, ziet een terugloop in de afhaal. Ik blijf de take-away doen om de teamspirit onder het personeel erin te houden, maar het begint zo langzamerhand wel precair te worden. De knagende onzekerheid, je wordt er niet bepaald vrolijk van. Afwachten, en nog eens afwachten. Op de volgende persconferentie, op het vaccin. Al zou er maar iets van licht aan het einde van de tunnel schijnen…
Diversiteit is wat de horeca zo leuk maakt. Elke dag is anders. De horeca maakt dat het nooit saai is. Je ziet het zelf. Er is momenteel niets aan in de stad. Als je wilt shoppen, kun je nergens een kop koffie doen. Je kunt zelfs nergens naar het toilet. Er hangt totaal geen sfeer op straat.”
René Keehnen
Beeld: Sylvia Kuiper
