“De eerste lockdown gold voor iedereen, de tweede lijkt alleen voor de horeca te gelden. Ieders leven gaat gewoon door. De horeca heeft het nakijken. Boos, boos, ik weet niet of ik boos ben. Het is in elk geval een rotsituatie. Ik houd het zeker vol maar ik had mijn spaargeld liever aan iets anders uitgegeven.
Ik heb vanaf 15 oktober vakantie. De duurste vakantie ooit, veruit. Al die tijd zit ik thuis. Ik verveel me niet. Nog niet. Maar of dat over 3 maanden nog steeds het geval is? Ik ben mijn huis aan het reorganiseren. Ik heb niet eens zin om naar buiten te gaan. Af en toe pak ik de fiets voor een rondje door de stad. Verder blijf ik het liefst binnen. Tuurlijk mis ik mijn gasten. Ik heb met de meesten contact via Facebook. De gasten maken De Schouw. Ons publiek zijn vrijbuiters: ZZP’ers, kunstenaars en acteurs. De jongste is 20, de oudste bijna 90. Die man van bijna 90 heeft laatst een reisboek geschreven. Hij gaat nog geregeld naar Zuid-Amerika waar hij een weeshuis financieel ondersteund. Dit soort bijzondere levensverhalen hoor ik in De Schouw aan de lopende band. Prachtig toch?
De Schouw is na 80 jaar niet meer weg te denken uit de Witte de Withstraat. Mijn columns voor de Havenloods wijd ik weleens aan mijn kroeg – ik ben sinds 2013 de tiende of de elfde eigenaar – maar ik schrijf ook over alledaagse situaties die me irriteren of juist opbeuren. Hoorde zojuist dat de vaccins tegen het coronavirus waarschijnlijk op 4 januari starten. Geloof mij, ik sta vooraan voor een prik. Zo snel mogelijk terug naar een beetje gezelligheid.”
Tineke Speksnijder
Beeld: Sylvia Kuiper
