“Het is een hard gelag. In 2020 bestond Facet precies 30 jaar. Wat een feestjaar had moeten zijn, werd zakelijk een drama.
Ik heb altijd heel veel plezier in het vak gehad. Je merkt dat je enthousiasme daalt als je je vak niet kunt uitoefenen. Een lege zaak, dat went nooit.
We doen weliswaar take-away en bezorging, maar mensen komen naar ons voor de beleving en die beleving valt simpelweg niet in te pakken. Gezelligheid zit niet in een doosje. Mensen bestellen ook maar mondjesmaat take-away. Ik geloof dat er in een straal van drie kilometer momenteel zo’n 120 afhaalopties zijn.
Ik heb het nooit puur voor het geld gedaan. Als ik lachende gezichten aan tafel zie, ben ik namelijk al betaald. In het pre-coronatijdperk hadden wij gemiddeld 1000 gasten per week over de vloer. Ik mis mijn gasten, ik mis de gezelligheid.
De tegenstrijdige berichten, het ontbreken van een perspectief, het is lastig ondernemen in deze tijd en met ons voor de leveranciers. Wat doe je als je eind november nog niet weet of je met kerst open mag zijn en zo ja, op welke voorwaarden? De koelkasten zijn leeg, de bierpompen zijn dicht. Niet alleen bij ons, bij iedereen. Het wordt een chaos bij de leveranciers bij een last minute kerstopening. Niemand heeft nog een voorraad na twee gedwongen sluitingen. We hebben onze voorraad bij de eerste lockdown weggegeven aan de Voedselbank, ik praat over 5000 euro. Een keertje kun je dat best lijden, na 30 jaar heb ik een aardige buffer opgebouwd maar wie houdt dit eindeloos vol?”
Frans van Breemen
Beeld: Sylvia Kuiper
