Smaak boven alles, betaamt SMAAKmag. en met ons vrijwel elke chef. Maar het oog wil ook wat. Het een sluit het ander ook niet uit. Hoe aantrekkelijker een gerecht, hoe ongeduldiger de smaakpapillen. Kamile Kave zet als opkomend food photographer de gerechten van opkomend chef Kelvin de Pijper in de schijnwerpers.
Kamile Kave
12 juni 1992 te Vilnius, Litouwen
Loopbaan: Verruilde haar baan als marketing manager bij een groot internationaal merk in 2017 voor een nieuwe carrière als food photographer. Stond op de shortlist voor de Pink Lady Awards 2019, en werd verkozen tot één van de tien Adobe Rising Stars of Photography 2019 wereldwijd.
Typisch Kamile: Altijd enthousiast, maar bloedserieus in het behalen van resultaten.
Het perfecte plaatje is niet 1-2-3 te schieten. Fotografeer je een gerecht van boven doe je menig chef tekort want de diepere lagen in het gerecht blijven onzichtbaar. Fotografeer je vanaf de zijkant laat je eveneens een deel onbelicht. Elk detail doet er toe. En dan hebben we het nog niet over de schaduwen die een vertekend beeld kunnen geven. Food photography is een vak apart.
Het wemelt op Instagram van de eetfoto’s. Food photography is booming. Echter, hoe maak je die foto die niet alleen leuk oogt maar ook recht doet aan het gerecht? Kamile Kave (27), voluit Kamile Kaveckaite, behoort internationaal tot de beste food photographers. Ze is onlangs door Adobe uitgeroepen tot één van de tien rising stars ter wereld. Adobe Photoshop en Adobe Lightroom zijn veelgebruikte programma’s om foto’s te bewerken, lees: verfraaien.
‘Van eten raak ik opgewonden’
We lunchen met haar bij de winnaar van De Gouden Pollepel 2018 – 2019, ofwel petit restaurant Louise aan de pittoreske Veerhaven in Rotterdam. De rots in de branding, papa Willem, zit vandaag met een zakenrelatie te lunchen op de bordeauxrode banken van Louise. Het zilveren bestek, het witte tafellinnen, de klaprozen in literaire bloemenvazen en de Franse chansons, de onvermijdelijke Non je ne regrette rien van Édith Piaf, op de achtergrond. Het is overduidelijk: we zijn beland in de bakermat van de bistronomie, la douce France in 010. Grote afwezige is deze dinsdagmiddag Loesje Tieleman, de eigenaresse van Louise (zie kader). Ze heeft de leiding aan de voorkant toevertrouwd aan haar broer Tom, en in de keuken aan Kelvin de Pijper. Voor zijn bordprestaties hebben we voor nu uitsluitend oog.
CONTRASTRIJK
Kamile Kave verruilde acht jaar geleden Vilnius, de hoofdstad van Litouwen, voor Rotterdam. Ze ontdekte al vrij snel dat de studie, International Business Administration, aan de Erasmus Universiteit niet helemaal haar ding was – het was althans niet de studie die zou leiden naar haar droombaan. Eten, dat was haar werkelijke passie. “Van eten raak ik opgewonden, zonder seksuele bijbedoelingen.” #foodporn had als hashtag door haar uitgevonden kunnen zijn. Twee jaar geleden kreeg ze een tweedehands spiegelreflexcamera van Canon van Tim, inmiddels haar verloofde, cadeau. Met die camera begon ze haar passie vast te leggen. Inmiddels is ze een aantal camera’s en een eigen studio verder en behoort ze internationaal tot de grootste talenten. Haar stijl noemt ze kleurrijk, contrastrijk en melancholiek door de zwarte schaduwen. Ze houdt van action shots, shots waarin een beweging verscholen zit. Het kneden van deeg, het ronddraaien van een vork in de spaghetti, het zeven van een Indian chai latte. Kamile steekt van wal over cropped frame camera’s versus full-frame camera’s. Minder kans op ruis, een betere scherptediepte bij een full-frame-camera, tot zover kunnen we het nog volgen maar daarna begint haar verhaal ons al snel te duizelen.
Het flitshoofdstuk laten we gemakshalve achterwege. De flitsparaplu heeft ze bewust thuisgelaten om de voorsprong op de leek te verkleinen. De omstandigheden zijn verre van ideaal. De donkere wolken buiten maken het daglicht bij Louise schaars. De gelige –
onnatuurlijke – verlichting is een professionele fotograaf een doorn in het oog. De vraag om de lampen te dempen zou ongepast zijn. We zijn niet de enige gasten bij Louise. Onze handicap mag niet hun ongemak worden.
COMFORTZONE
Kamile laat zich in Louise verleiden door een klassieke entrée, escargots in kruidenboter, en parelhoen met knolselderij als plat. Met deze vintage gerechten trekt ze zichzelf uit haar comfortzone. “Ik ben heel erg van de vrolijke cupcakes, mosterdgele en mintgroene macarons, desserts met bloemen, strawberry smoothies.” Hoewel onwennig weet ze de slakken en de parelhoen feilloos op de gevoelige plaat te leggen. Het resultaat is met recht oogstrelend. Eend, mits kundig bereid, is één van haar favoriete gerechten. Een goede lasagne kan ze ook niet weerstaan. “Lasagne is echter niet fotogeniek. Weet je wat we minimaal één keer per week thuis eten? Chicken wings met frietjes gemaakt van zoete aardappel, zó lekker.” Aardappels associeert ze met thuis, Litouwen. Haar moeder blinkt uit in cepelinai, dumplings bereid van aardappel gevuld met bijvoorbeeld gehakt en geserveerd met zure room. Haar rode bietensoep met peterselie en zure room, ‘sour cream gebruiken wij bij elk gerecht’, schijnt eveneens niet te versmaden te zijn. We moeten ons inhouden als ze de foto van mama’s bietensoep showt: we zouden zo het vliegtuig instappen richting Vilnius. Met deze fotosessie lopen we het gevaar Kelvin de Pijper tekort te doen. Dat hij minder uitbundig is in zijn kleurgebruik, bij Louise zijn ze niet van de poespas, zegt niets over de kwaliteit die hij neerzet. De Gouden Pollepel is meer dan verdiend.
Ondertussen is Kamile bij Louise volop bezig de afstand tot het dessert (tarte tatin) te bepalen. Het bord wordt een millimeter verplaatst, en nog eens een millimeter. Inzoomen blijkt de meest gemaakte fout in de food photography. “Superclose is niet okay.” Vaste afstanden kan ze niet geven. “De juiste afstand hangt af van de lens, van de situatie, van het gerecht. Doorgaans geldt dat 30 centimeter het minimum is.” Food photography is precisiewerk, zoveel is ons inmiddels duidelijk. Hoe doen we het haar na zonder die peperdure Canon? “Met een smartphone kun je best aardige foto’s maken. Met zo’n toestel blijven het echter platte plaatjes. Hoe je het ook wendt of keert, je mist diepte.”
Petit restaurant Louise
Zover bekend was ze de jongste winnaar van De Gouden Pollepel ooit. Met een rapportcijfer van 8,4 stak eigenaresse Loesje Tieleman (22) met Louise er met kop en schouders bovenuit in de restaurantrubriek van het AD. De kracht van Louise? “Deze vraag is mij vaker gesteld. Ik vind het een lastige. Ik ben in september 2018 Louise gestart uit een gemis. In Rotterdam ontbrak een restaurant waar de focus ligt op het product. Een mooi stuk harder, of een mooie côte de boeuf, geen gelei zus of zo. Eten zoals eten is bedoeld gecombineerd met goede wijnen en een goede service. Zonder dat je het gevoel hebt dat je in een museum zit. In Frankrijk heb je dit soort restaurants, de betere bistro’s, op elke straathoek. In Nederland zijn ze zeldzaam.”
Haar broer Tom is bedrijfsleider van Louise, hij is uit hetzelfde hout gesneden en dat maakt dat ze het zich kan veroorloven af en toe Parijs in te duiken. “Ik blijf echter nooit lang weg. Ik houd de vinger aan de pols bij Louise.”
Loesje, dochter van horecatycoon Willem Tieleman, bracht tijdens haar nog jongere jaren heel wat vakanties door in het bosrijke Lorgues en in het sprookjesachtige Gassin vlakbij de Côte d’Azur. Goede bakkers met perfecte patisserie, ik ben ermee opgegroeid. Als ik in Frankrijk ben, eet ik vaak vier, vijf, zes keer per dag.”
Wat er in het verschiet ligt? “Ik ga mijn baby niet klonen. Er komt geen tweede Louise. Maar we gaan zeker nog heel toffe dingen doen met dit geweldige team. Er zijn nog heel wat kansen te behalen. Zowel in Rotterdam als daarbuiten.”
Beeld: Kamile Kave
