Uit eten in Rotterdam. Zelfs voor mensen die geen last hebben van keuzestress of FOMO een lastige: het aanbod is overweldigend. Van all-you-can-eat tot haute cuisine en alles wat er tussen zit. In deze rubriek plaatst SMAAKmag. een klassieker tegenover een nieuwlichter. Ditmaal fazant in een nog altijd uncasual etablissement versus een behoorlijke caesarsalade in een pretentieloos bierlokaal.
Wie in ver vervlogen tijden een hapje wilde eten of een verfrissing wilde gebruiken in Rotterdam kon op elke straathoek terecht, bij wijze van spreken. De oorlog – of beter gezegd het bombardement van 14 mei 1940 – maakte daar een einde aan. Menig etablissement viel ten prooi aan de vlammen. Zo ook Old Dutch aan de Coolsingel, een bodega die acht jaar eerder was neergestreken zoals de meesten van ons nooit live hebben gezien. Nog hetzelfde jaar verrees Old Dutch als een feniks uit de puinhopen en opende haar deuren aan de Rochussenstraat. Sterker nog: het interieur is sinds die tweede opening nagenoeg niet veranderd.
Old Dutch was een chique zaak, en is dat eigenlijk nog steeds. Het restaurant werd in het verleden voornamelijk bezocht door notabelen als reders, havenbaronnen, zakenlieden. Kortom: welgestelde dames en heren van middelbare leeftijd. Tegenwoordig is het publiek wat meer gemêleerd, maar Old Dutch is nog steeds geen casual tent.
USUAL SUSPECTS
We kunnen bij Old Dutch van maandag tot en met vrijdag terecht voor lunch of diner. In het weekend serveren ze uitsluitend besloten partijen. Een dagelijks wisselend 3-gangen lunchmenu kost 39,50 euro, dineren kan à la carte of met een 4- of 5-gangen menu. Het zal niemand verbazen dat de kaart gastronomische usual suspects als kalfszwezerik, fazant en oesters vermeldt. Van 1957 tot 1974 was het restaurant zelfs in het bezit van een Michelinster. Die tijden zijn voorbij, maar Old Dutch organiseert nog altijd – op initiatief van onder anderen André van Duin – het jaarlijkse Uierboord Diner, uitsluitend toegankelijk voor mannen. Een tikje elitaire avond rondom dit gerecht voor armelui, in de volksmond ook wel bekend als koeientiet.
WAARDENBURG
In juni 2018 interviewde schrijver dezes Ron de Jong, Rotterdams horecaondernemer pur sang, onder andere bekend van Loft en Bokaal. De opening van De Gele Kanarie was op dat moment nog aanstaande en Ron’s verwachtingen waren hooggespannen. Een bierlokaal dat zijn eigen bier brouwt, op een superlocatie in de stad: de Goudsesingel. Overigens is Martin van Waardenberg de bedenker van het synoniem voor een biertje: een gele kanarie. De zaak is ruim opgezet, maar knus, als een verlengstuk van de eigen huiskamer. Regelmatig is er livemuziek te horen en elke eerste maandag van de maand is er de pubquiz.
De Gele Kanarie kent 2 kaarten. Die voor bier en drank vermeldt – dûh – het assortiment aan bier en drank, maar dat is geen kinderachtig lijstje. Twee huisgebrouwen bieren komen uit de tap, alsmede 8 andere bieren. Uit de fles is de keuze nog groter: zo’n 35 bieren zijn doorlopend verkrijgbaar. Verder alle denkbare cocktails en limonades. Koffie komt van de Man met Bril, thee komt van Clipper.
De kaart voor barfood en spijs voorziet in lunch, diner en allerhande hapjes en tapas voor ieder moment van de dag, in allerlei groottes en variaties te bestellen. Wars van alle pretenties, maar wel goed gesorteerd en gevarieerd.
ONVERGELIJKBAAR
Voor de hand liggende conclusie: Old Dutch en de Gele Kanarie lijken in geen enkel opzicht op elkaar. De concepten van beide zaken liggen te ver uit elkaar om een vergelijk te kunnen maken dat hout snijdt. Maar dat geeft toch niet?
Lunchen doen we vandaag bij de Kanarie. De porties zijn netjes en de prijzen best vriendelijk. Voor 12 euro eten we een heel behoorlijke caesarsalade, en het prima broodje curryworst staat voor 7,50 euro op de kaart. Het is tussen de middag niet zo druk, maar we laten ons vertellen dat dat aan het eind van de middag verandert. Als de kantoren leeglopen, loopt De Gele Kanarie vol, en dat duurt tot ’s avonds laat.
Dat maken wij vandaag niet meer mee, want we dineren in de Dutch. De ossenhaas en de fazant zijn echte herfstgerechten, dus dat komt mooi uit. De entourage is luxe, en de zaak zit nagenoeg vol. Het is niet goedkoop, maar je krijgt waar voor je geld. Reserveren is verstandig, want dat voorkomt een wandeling naar de Nieuwe Binnenweg voor een snelle kapsalon.
Beeld: Luc Büthker
