Een plek zonder plafond. Waar iedereen gelijkwaardig is. Waar iedereen terechtkan. En waar ook nog eens spraakmakend geluncht kan worden. Bestaat niet, denk je? Oh echt wel! Lunchroom Fröbel is niet je standaard zoveelste lunchroom in Rotterdam. Wat Fröbel zo bijzonder maakt, is het personeel. Een horecazaak gerund door jongeren met een afstand tot de arbeidsmarkt. En Saskia Warnaar staat aan het roer van deze zaak.
“Toen ik 23 was, 5 jaar geleden, ben ik begonnen met Fröbel. Zolang als ik me kan herinneren, roep ik al dat er een lunchroom moet komen waar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt of een verstandelijke beperking kunnen werken. Eigenlijk zou ik heel graag willen dat ik een verhaal heb over hoe die droom is ontstaan, maar dat heb ik niet echt”, lacht Saskia. In 2018 werd Saskia uitgeroepen tot Rotterdamse Zakenvrouw van het jaar. Een hele eer natuurlijk, maar met die eer wil ze niet alleen strijken. Die deelt ze veel liever. “Als eigenaresse en zeker als jonge vrouw van 23 gaat de eer heel snel naar jou, terwijl ik de zaak niet had kunnen starten als de jongeren zich niet voor de volle honderd procent hadden ingezet. Zonder hen had Fröbel nooit een succes kunnen zijn.”
Saskia verhuisde speciaal naar Rotterdam voor het openen van Fröbel. “Toentertijd was Rotterdam de stad met de meeste mensen zonder werk of zonder dagbesteding.” De locatie aan het Scheepvaartkwartier was snel gevonden. Die plek was voor Saskia liefde op het eerste gezicht.
Vanzelfsprekend koos Saskia voor de studie SPH – nu heet dat social work – waar ze tijdens haar stages voor het eerst echt in aanraking kwam met de doelgroep. Hier kwam ze erachter dat weinig jongeren een doel hadden en gewoon alleen maar naar hun dagbesteding gingen. “Terwijl zijzelf ervan overtuigd zijn dat ze weinig kunnen, zag ik wel ontwikkeling in die jongeren. Ik wilde graag een plek creëren waar deze jongeren de ruimte kregen om te leren en te ontwikkelen, maar ook juist om fouten te maken. Voor hen kan het zelfstandig maken van een tomatensoep net zo’n overwinning zijn als voor jou het behalen van je rijbewijs is.”
KLANTVRIENDELIJKHEID
Nergens vind je werknemers die zo gepassioneerd zijn over hun werk als hier bij Fröbel. De puurheid van de jongeren maakt de zaak. Dat is duidelijk als ik binnenstap en enthousiast begroet wordt met een zwaai en een hele grote glimlach van één van de jongeren. “Wat ik soms zelf mis aan de horeca,” verklapt Saskia “is de klantvriendelijkheid. Deze jongeren zijn echt heel trots op het feit dat ze hier werken, dus voor iedereen die binnenkomt is er persoonlijke aandacht en een praatje.”
Inmiddels heeft Fröbel er een zusje bij. Fröbel op Zuid. Op een wel heel authentieke locatie, namelijk onder het Hannie Dekhuijzen, een verzorgingstehuis waar 180 dementerende ouderen wonen. Hoewel Fröbel op Zuid weinig anders is dan de locatie aan het Scheepvaartkwartier trekt Zuid wel andere zalen. “Hier in de Westerstraat zit je in één van de rijkste en meer toeristische delen van Rotterdam.” De koek kan niet op. Op Zuid is dat wel anders. “Het is niet zo toeristisch en mensen hebben veel minder te besteden. Er zijn oprecht mensen die hun koekje komen inleveren en vragen wat ze terugkrijgen voor hun koffie, omdat ze hun koekje niet hebben opgegeten. Dan breekt wel een beetje je hart.
ANTI-FRITUUR
De menukaart – met louter eigen gerechten– verschilt ook per locatie. Bij Fröbel komt niks uit een potje. Van de pesto op je brood, tot de humusdip, alles is huisgemaakt. “Ik had gezworen dat ik nooit een frituurpan aan zou zetten, want voor mij is het belangrijkste dat we alles zelf vers maken, maar op Zuid stonden de frituurpannen nog in de keuken en dat wisten de mensen uit de buurt maar al te goed. De eerste drie weken heb ik de frituurpannen uitgezet en geprobeerd broodjes humus te verkopen, maar dat werd me niet in dank afgenomen. Nu staat de frituurpan wel aan, maar de friet maken we in ieder geval wel helemaal zelf.”
