SMAAKmag. laat bekende lekkerbekken aan het woord in hun favoriete restaurant. Als Mattie Valk (37), de vrolijke radio-dj en presentator van de razendpopulaire ochtendshow Mattie & Marieke op Qmusic, de teugels laat vieren, doet hij dat in zijn huidige woonplaats het liefst in Goud, het restaurant van Herman den Blijker en Nick de Kousemaeker. “Goud is als Rotterdam, daar waar ik niemand in de weg loop.”
Wachtend op Mattie Valk in restaurant Goud op de Rotterdamse Lloydpier vragen we ons hardop af welke lengte hij eindelijk meet. Er is aan de overkant, boven trattoria Sophia, in het voormalige urban boetiekhotel Stroom een bed voor hem opgemaakt. Past-ie wel tussen al die kussens van bastognekoeken? De gelauwerde radio-dj maakt er geen geheim van: 1.86 meter, en negentig kilo schoon aan de haak. “Zeven kilo meer dan een halfjaar geleden.”
Wakker mag je ‘m ’s nachts eigenlijk niet maken, althans niet voor vieren. Met Marieke Elsinga is hij de hoofdrolspeler van een ochtendshow die dagelijks bijna een miljoen luisteraars aan de radio gekluisterd houdt, en in die hoedanigheid kan hij zich een slechte nachtrust niet veroorloven. Het tegennatuurlijke ritme vraagt om voldoende slaap. Boos zal hij niet worden als je het toch doet, want dat zit niet in zijn aard, maar je hoeft ook niet te rekenen op een gulle lach, tenzij je hem een pak bastognekoeken van LU voorhoudt. Om kruimels in zijn bed maalt hij dan niet.
Een dag zonder bastognekoeken is een dag niet geleefd? “Zo erg is het ook weer niet. Maar als ik bastognekoeken zie liggen, dan kan ik er niet van afblijven. Ik zit nu in een periode dat ik op de calorieën let, ik vermijd suikers. Die zeven kilo moeten er immers af. Als ze me ergens koffie met een koekje aanbieden, sla ik het koekje over. Of dat koekje moet een bastognekoek zijn, dan heb ik ineens maling aan mijn dieet. Vond deze koeken als kind al heel lekker, maar ik ging me er destijds nog niet aan te buiten. Naarmate de jaren vorderen, wordt de drang naar bastognekoeken sterker.”
Herman den Blijker begrijpt deze ‘verslaving’ van Mattie Valk. “Bastognekoeken zijn lekker bros, ze hebben een goede beet, voordat je het weet heb je zo’n heel pak opgevreten. Bastognekoeken besmeerd met hazelnootpasta van Nutella, hou op. Bitterkoekjes, bastognekoeken en Viennetta van de Konmar, daar heb ik zoveel van gegeten in mijn leven.” Op zijn persoonlijke site deelt de bekende tv-kok zelfs een recept van een citroentaart met een bodem van bastognekoek. Mattie knikt: “Het is precies zoals Herman het zegt. Luchtig, fijne bite, en je kunt er veel van op. Van bastognekoeken word je niet snel misselijk, écht heerlijk. Zure matten kan ik evenmin weerstaan, maar van zure matten kan ik niet eindeloos blijven eten zonder onpasselijk te worden. Ooit gehoord over de fameuze snoepla bij Qmusic? In die la ligt meer dan vijf kilo aan snoep. Jamin in het klein, zeg maar. Daar liggen zeker zure matten tussen, daar ligt van alles tussen. Die zeven extra kilo’s, die komen ergens vandaan. Ik ben soms net een Barbapapa, ik jojo wat af.” De weegschaal is desondanks niet zijn grootste vijand. “Ik sta elke ochtend op de weegschaal, direct na het opstaan. Ik houd mijn gewicht, hoezeer het ook fluctueert, in de gaten. Ik word nu even extra in de gaten gehouden door een personal trainer. Een fit lijf is belangrijk voor het leven dat ik leid, dat onnatuurlijke ritme vergt energie.” Is de (bastogne)koek bijna op? “Integendeel. Feit is dat ik er alleen mezelf mee heb als ik alles laat vieren.”
KOEKWINKEL
Mattie vraagt zich ter plekke af of de bastognekoek een beschermde naam is. “Zou ik bastognekoeken op de markt mogen brengen of is het als merk voorbehouden aan LU?” Herman pakt gelijk zijn telefoon, gaat op onderzoek uit en strandt online in Bastenaken, een stadje in de Ardennen dat bekendstaat om de jaarlijkse wielerklassieker Luik-Bastenaken-Luik. Bastogne is de Franse naam voor Bastenaken. Of het een met het ander te maken heeft? Mattie: “Ik zit niet zo lekker in de geschiedenis, ik richt me liever op de toekomst.” Herman: “Zal Jaap van Rijn (medeauteur van zijn kookboeken, red.) eens polsen. Hij weet alles. Mattie’s Bastognekoeken, da’s toch geinig. Koop je een batch of een container op. Via de radio wordt het vanzelf een hype.” Mattie: “Het volgende interview doen we in mijn eigen koekwinkel. Nee, we maken er een pop-upstore van. Mattie’s Bastogne Pop-Up. Bekt lekkerder.” Hij herstelt zichzelf nog in dezelfde seconde. “Laat mij maar radio maken, in plaats van koeken verkopen.”
Hij is sowieso meer van het geven dan van het nemen. “Een radio-dj is een entertainer en als entertainer geef je de luisteraars energie, plezier, stof tot nadenken, whatever, je geeft in elk geval. Ik houd er niet van mensen te vragen iets voor mij te doen. Alleen al om deze reden ben ik blij dat we dit jaar als programma de Gouden RadioRing hebben gewonnen. Hoeven we de komende vijf jaar in elk geval geen campagne meer te voeren. Ik vind het gênant om de luisteraars op te roepen op ons te stemmen. Ik weet wel, als ze het je niet gunnen, doen ze het niet. Maar toch, ik voel me daar heel ongemakkelijk bij. Ik heb hetzelfde met gratis drankjes, cadeautjes die je proactief krijgt aangeboden omdat je zogenaamd een BN’er bent. Ik weet niet goed hoe ik daarmee moet omgaan. Het zijn dan misschien de privileges van het vak, ik vind het lastig, hoe superaardig ook bedoeld. Ik red geen levens, waarom verdien ik dan dat extra’s?”
ZEEVENKEL
Ondertussen heeft hij, Mattie blijkt een heel snelle eter, de amuse en het voorgerecht bij Goud achter de kiezen: crostini met gepekelde zalm, hangop geïnfuseerd met citrus en zeevenkel gevolgd door een ‘regenboog’ van verschillende flinterdun gesneden radijssoorten, coquille en gehakte macadamia. “Ik kan dit enorm waarderen. Mijn liefde voor eten, en dan bedoel ik eten op hoog niveau, is pas laat op gang gekomen, eigenlijk pas sinds ik Jamy ken, mijn huidige vriendin. Zij heeft dat wel bij mij aangewakkerd. We eten ook weleens in een sterrenrestaurant, laatst nog bij Joelia op de Coolsingel, gewéldig! Daar verzuip je in alles wat lekker is. Dat is geen diner, dat is een experience. Sta je buiten, heb je voor je gevoel 48 uur lang getafeld.”
Zijn wijlen schoonvader had een hotel-restaurant in Kapelle, vlakbij Goes: Caisson. Een keukenprinses schuilt er niet in Jamy, ‘ze kookt vrijwel alles te kort, dat geeft weleens spanning in de keuken’, maar ze begrijpt als geen ander wat gastvrijheid inhoudt. “We hebben met elkaar gemeen dat we gevoelig zijn voor het bedienend personeel. Ik ben daar gevoeliger voor dan voor de muziek op de achtergrond. Als er geen muziek aanstaat, valt me dat echt wel op, maar op het genre ben ik niet gespitst. Met aandacht win je de sympathie van de gast. De smaken op het bord kun je de volgende dag niet meer duiden, ik niet althans, de service blijft je bij. Dat deel vertel je door. Bij Goud is er eenheid in het team. De neuzen staan dezelfde kant op. Goud is chique op z’n Rotterdams, over de top zonder dat het aanstootgevend is. Goud staat garant voor gekke dingen. Het kan er nooit normaal. Wij houden van die superlosse sfeer. En je eet er bovendien ontzettend goed, net onder sterrenniveau. Er staat een etentje met het hele team van Mattie & Marieke gepland, om te vieren dat we de Gouden RadioRing hebben gewonnen. Grote kans dat we dat bij Goud gaan doen.”
De waardering blijkt geheel wederzijds. Herman: “Mattie is grappig, Marieke eveneens. Hun ochtendshow heeft inhoud, maar die is, gelukkig, gedoseerd. Ik wil ’s morgens niet al te ingewikkeld wakker worden.”
Die Gouden RadioRing staat in de studio, bij de redactie. “Als die ooit meegaat naar huis, gaat-ie met mij mee. Of we moeten er een wisseltrofee van maken. Een tijdje bij Marieke, dan een tijdje bij mij. Of er een replica van laten maken, dat is ook een optie. Maar ik vermoed dat Marieke er niet zo’n punt van maakt. Ik zag laatst bij haar thuis een slinger aan de muur hangen, ik weet niet hoe ik het anders moet noemen dan een slinger. Een slinger vol prullaria. Het hing er verloren bij. Ik vroeg haar wat er precies in hing. Bleken het al haar prijzen te zijn. Marieke heeft meer prijzen in haar leven gewonnen dan ik. Het duurt nog wel even voordat ik haar heb ingehaald. Ik ben niet objectief, dat besef ik, maar al die prijzen heeft ze verdiend gewonnen. Marieke is veruit de beste op de radio. Mijn prijs zijn de luistercijfers. Die verschijnen anders dan op tv maandelijks. Je weet dat tijdens de reclame mensen afhaken, en bij nieuwe muziek. Mensen horen het liefst de bekende hits. Maar wij weten niet welke uitzending die maand het hoogst heeft gescoord. Ik ben daar eigenlijk wel blij om. Bij een dagelijkse stand ga je automatisch te veel op safe spelen. We moeten ongefilterd kunnen zijn in wat we vinden. Luisteraars mogen zich ook aan ons ergeren. Zo van, wat zeg je nou? Liever geïrriteerd dan geen mening. Ik ben Zwitserland is zo emotieloos.”
Herman haakt daar ongeremd op in. “Weet je aan welk woord ik een pestpokkenpesthekel heb? Prima. Heb je alles gegeven voor je gasten, vonden zij het prima. Ik haat dat woord. Met zulke feedback kun je toch niks? Prima voelt als geen commentaar.”
Mattie windt zich zelden op. “Het enige wat ik slecht verdraag, is dat de wereld tegenwoordig zo stekelig wordt afgedrukt. Boos in een krantenkop lijkt garant te staan voor veel kliks. De nuance volgt later in de tekst, maar mensen hebben helemaal geen tijd om te scrollen, dus die nuance ontgaat ze. Het gevolg is dat er een tweede realiteit ontstaat. Het valt reuze mee met die boosheid in Nederland. Tegenover die paar boze mensen staat een groot leger aan vrolijke mensen, maar dat krijgt geen podium. Die overdreven boosheid in titels, die probeer ik op de radio een beetje te ontkrachten.”
FRIET PINDA-MAYO
Mattie is ‘niet per se’ fan van oud-Hollandse groenten. “Ik vind witlof echt niet lekker en asperges, zowel wit als groen, kan ik evenmin waarderen.” Met een millefeuille van knolselderij, gelakt met ui en bestrooid met gemalen jeneverbes en ingelegde daslookkappertjes bij de gepekelde en gekonfijte wang van het Ibericovarkenen met paling heeft hij geen enkele moeite. Hij roemt nogmaals de kookkunsten van Nick de Kousemaeker en Herman den Blijker. “Oh wacht, ik heb niet één favoriet restaurant. Ik heb er eigenlijk twee. Ik vergeet oKay, wat stom! oKay is mijn stamkroeg, zit bij mij in de buurt, ik eet er minimaal één keer per week. Ik eet er zo vaak dat ik Jamy app dat ik bij René zit, als ze me vraagt waar ik ben. Geeft wel aan welke band we hebben met oKay. Hamburgertje, kipsaté, koud biertje erbij, ik ben er in mijn element. Ik ben met eten net zo avontuurlijk als standvastig.”
‘Luisteraars mogen zich ook aan ons ergeren. Zo van, wat zeg je nou? Liever geïrriteerd dan geen mening. Ik ben Zwitserland is zo emotieloos’
Friet is wat hij elke dag zou kunnen eten. Zegt hij trouwens friet of patat? “Ik zit niet zo in die discussie. Maakt mij geen moer uit. Bij controversiële onderwerpen neem ik stelling, toch niet bij zoiets banaals als friet? Als er maar pindasaus en mayo bij zit. Thuis heb ik geen frituur. Ik heb geen schuur, en ik wil het mijn buren niet aandoen om op het dakterras te staan frituren. Ik ga naar Bram, of naar een willekeurige snackbar zonder enig aanzien. Van die frietkotten verstopt in een steegje. Een patatje pinda-mayo, milkshake aardbeien en een frikandel, plain, dat is wat ik standaard bestel.”
Het is vandaag donderdag en op donderdag, als we de archieven moeten geloven, eet hij steevast macaroni bij zijn moeder in Dordrecht. “Die traditie is een beetje doorkruist. Mijn moeder heeft zich aangesloten bij een kerkkoor, ze repeteert tegenwoordig op donderdag. Maar als ik bij mijn moeder eet, maakt ze macaroni. Macaroni met een spiegelei, zonder kaas. Als ze iets nieuws heeft uitgeprobeerd, zijn we – mijn broer en ik – teleurgesteld. Dat willen wij niet horen, laat staan proeven. Er gaat niets boven de macaroni van mijn moeder. Of we zelfs met kerst macaroni eten? Het liefst wel. Maar dan wordt het meestal gourmet, afgesloten met Drambuie, de favoriete drank van mijn broer. Vorig jaar begon ze kerst met een onheilspellende boodschap: ‘Jongens, ik moet jullie iets vertellen’. We zetten ons schrap voor een drama, een pijnlijk verhaal. Bleek dat ze de Drambuie was vergeten.”
Mattie’s moeder kan een aardig noot zingen, ze is desondanks niet de Ria Valk van de ‘worstjes op m’n borstjes’. “Er is ooit gesuggereerd op de radio dat Ria Valk mijn moeder is, en dat is ze ook, maar ze is niet de Ria Valk die werd bedoeld. Sindsdien houden we die grap levend. Weet je wat zo fascinerend is? Mijn moeder hoort op de radio hoe het met mij gaat. Als ik niet lekker in mijn vel zit, kan ik dat zo goed verbloemen dat niemand dat doorheeft. Behalve mijn moeder, zij prikt daar doorheen. Ze kent mij beter dan ik mezelf ken.”
Ontbijten doet hij doordeweeks met een bak magere kwark van 450 gram zonder fruit zonder fruit en zonder muesli bij Qmusic – ‘om half zes, bij aanvang van de redactievergadering’ – en op zondag bij Baker & Moore op de Westblaak. “Wat er award winning aan is, dat is mij niet duidelijk, maar de award winning grilled baker – een sandwich met oude kaas, crispy bacon, truffelmayo, avocado en pijnboompitjes – is er toevallig wel mijn favoriet.” Tijdens de uitzending eet hij niet, maar drinken des te meer: ‘koffie, veel koffie, en Coca-Cola cherry light’.
Zijn vriendin kent niet hetzelfde ritme als hij. “Wij wonen nog niet samen, dus haar hindert het niet dat mijn wekker om vier uur afgaat. Met de partners van de ochtendshowdj’s hoef je trouwens geen medelijden te hebben. Ze vinden het heerlijk dat ze ‘s avonds na achten het rijk alleen hebben. Zij hoeven niet op tv te kijken wat ze niet willen kijken.” Op de radio is Mattie Valk net zo openhartig als tijdens deze lunch in Goud. “Ik ben een open boek, maar als Jamy me vraagt iets niet te melden op de radio, iets wat té privé is, dan respecteer ik dat. In het begin was ze daar huiveriger voor dan nu. Inmiddels is ze zover dat ze de radio zelfs gebruikt om privékwesties op te lossen. Wie regelmatig naar onze show luistert, weet van de rugzak van Jamy die ik al na vijf minuten tijdens de marathon van Rotterdam kwijtraakte. Alles zat in die rugzak. Portemonnee, sleutels, alles. De kans was 1 op 10.000 dat die vermiste rugzak ooit nog teruggevonden zou worden. Zoals Marieke altijd zegt, achter mijn kont lost alles zich vanzelf op. Jamy’s rugzak werd inderdaad opgespoord. Zij wist dit eerder dan ik, de afdeling verloren voorwerpen had haar rechtstreeks benaderd. Op een gegeven moment moest ik van Marieke opnieuw opbiechten wat voor sloddervos ik ben. Met het schaamrood op mijn kaken vertelde ik het verhaal van die rugzak nogmaals. Toverde ze hem ineens tevoorschijn. Had Jamy achter mijn rug om geregeld met Marieke. Vond dat wel een heel vette actie van haar.”
Mattie Valk is niet zo van de desserts, maar het dessert bij Goud weigert hij over te slaan: de smaken van tiramisu in een ander jasje gestoken: crumble van cookie, compote van dadel, walnoot – drie keer gepocheerd in suikerwater, gedroogd en gefrituurd -, schuim van mascarpone en espresso-ijs. “Goud typeert mijn liefde voor Rotterdam. In Amsterdam kom ik niet in mijn ritme. Ik heb daar voortdurend het gevoel dat ik er in de weg loop. Rotterdam benauwt mij nooit.”
Mattie Valk
24 januari 1985 in Dordrecht
Loopbaan: Begon zijn carrière in 2000 bij ATOS Radio in Zwijndrecht, gevolgd door Exxact FM (tegenwoordig Drechtstad FM), Dancenet.FM en Maasland FM. Werkt sinds 2007 bij Qmusic. Had aanvankelijk een eigen nachtprogramma, presenteerde met Wietze de Jager het programma Mattie & Wietze dat tot april 2012 op zondagavond werd uitgezonden en daarna op alle doordeweekse ochtenden. Drukte tussen 2017 en 2018 een stevige stempel op de ochtendshow Mattie, Fien & Igmar. Tekent met Marieke Elsinga sinds 3 september 2018 voor de ochtendshow Mattie & Marieke. Ontving in 2010 de Marconi Award voor aanstormend talent en in 2021 de Zilveren RadioSter, de publieksprijs voor beste radio-dj. Afgelopen januari won de ochtendshow Mattie & Marieke de Gouden RadioRing.
Privé: Woont in Rotterdam-Zuid. Heeft een (lat-)relatie met Jamy.
Typisch: ‘Goed is goed. En niet goed is ook goed. Misschien nog wel beter.’
Beeld: Rick Arnold
